YATTIĞIMIZ YATAKTAN...
YEDİĞİMİZ YEMEKTEN...
NEFES ALMAKTAN...
ALABİLDİĞİNE UTANIYORUZ...
6 Şubat sabahı'nın gecesi. Hiç bir şey hissetmedim.
AMA SONRASINDA ÖYLE BİR HİSSETTİK Kİ...
NEYİ Mİ?...
*ÇARESİZLİĞİ HİSSETTİK..
*ACI'YI HİSSETTİK..
*EL KOL BAĞLI OLMAYI HİSSETTİK..
*İNSANIMIZIN YOK OLUŞUNU HİSSETTİK..
*ÇOCUKLARIMIZA ULAŞAMAMAYI HİSSETTİK..
*YERYÜZÜNE BATAN VE DOĞMAYAN GÜNEŞİ HİSSETTİK..
*TELEVİZYON'A HIÇKIRA HIÇKIRA BAKTIK..
*TÜRKİYE'YE KARANLIĞA BİZDE DİBE VURDUK...
*NEFES ALAMAMAK NE ONU HİSSETTİK...
*ÖLÜMÜ HİSSETTİK VE SONUNDA YAŞADIK...
Tüm bunları ve bir çok duyguyu bütün KKTC olarak hissettik. Hangi birilerine yanacağımızı, hangi birilerine yeteceğimizi, hangi birilerine koşacağımızı bilemedik. Onca insanımızın canımızın, çocuklarımızın haberleri ile ilğili bizler de depremi gerçekten yaşadık yaşıyoruz. 10 ilimizde deprem oldu tüm dünya kan ağlıyor.
Bu gün köpeğimizi kayboluyor, kedimiz ölüyor, kuşumuz kaçıyor ve günlerce kendimize gelemiyoruz. Şimdi hangi kalp, vicdan bunca insanın acısına kayıtsız kalabilir ki. Yüz yılın felaketinde 3'cü gününün gecesi gelmeye başladı zemheri gibi acı haberler. Günlerdir uykularımız uyku değil, yediğimiz yemek değildi. Yemek yiyeceksin kaşık elimizde kalıyor. Yatıyoruz üstümüzü örtüyorken boğazımız düğümleniyordu. Şimdi kalakaldık olduğumuz yerlerde.
Arkadaşlarımızın , dostlarımızın çocukları orada olduğu sürece , hayat bizlere ve tabi ki tüm KKTC halkı için durmuştu. Hiç kimseye ulaşamamanın çaresizliğini yaşadık. Ailelerin o nefeslerini tutup bekleyişlerine tanık olduk. Kalbimiz onlar gibi enkaz altında kaldı. Bir umut, bir ışık bir nefes için gece gündüz uğraşıldı ve hala mücadele veriliyor diyorken acı gerçekler ardıardına geldi.
NE DENİR Kİ ŞİMDİ BİLEMEDİM....
Soluksuz arama çalışmalarında nefesler tutulmuştu. Dualar edildi, iyi dilekler yapıldı. Her şey gelen bir sesi, bir nefesi yaşatmak içindi. El verip kurtarmak içindi. İmkansızın başarılmasıydı her taşın altından kurtarılmak istenen canlar. Her ele ihtiyaç vardı. Tereddütsüz o eller o enkazları kazıdı. Tam bir hayatta kalma ve döndürme savaşıydı bunlar. Ama olmadı işte ...
Ve GÜZEL ÜLKE...
MERHAMET ÜLKESİ KKTC...
O kadar duyarlı, o kadar özverili, o kadar canla başla çalışıdı ve hala çalışıyorki, mesafeleri gönülleri ile, gözyaşları ile , duaları ile yardımları ile aştılar . Günlerdir sosyal medya hesaplar durdu. Müzikli eğlenceler durdu. Evinde ne varsa, elinde ne varsa cebinde ne varsa birlik ve beraberlik içinde ortaya koydu. Koymaya da devam ediyor.
Hani derler ya;
"BAŞKASININ ACISINDAN ACI DUYABİLİRSEN İNSANSIN". İşte bu güzel ülkede o kadar çok "İNSAN" var ki ne mutlu onlara ne mutlu bizlere.
Tırlara yüklenen her türlü malzeme , onları canı gönülden veren, taşıyan, yükleyen tüm o güzel yürekli insanlar iyi ki varsınız. Kardeşliğin en güzel örenklerisiniz. Herkesin ellerine yüreğine sağlık diyorum. Karınca kararınca bu krizde vicdanlarının zenginliği ile her türlü yardımı yapan 7'den 70' e herkes'ten ALLAH RAZI OLSUN...
İnsanları doğa, deprem öldürmez. Binalar, çarpık yapılar, kaçak inşaatlar, para uğruna 1 ayda yapılan dikilen devasa yapılar öldürüyor. Doğa ile asla pazarlık olmaz. Hep ne diyoruz İNSANI... İNSAN ÖLDÜRÜYOR. Tüm bu ve bu şekilde yapılan ve insanlara yuva değil mezar satan ve bundan para kazanan herkesi kendi vicdanlarının enkazı altında bırakıyoruz.
#KKTC
#KAHRAMANMARAŞ
#GAZİANTEP
#MALATYA
#DİYARBAKIR
#KİLİS
#ŞANLIURFA
#ADIYAMAN
#HATAY
#OSMANİYE
#ADANA
HALA UMUDUJUZ VAR ÇOCUKARRRRRR DAYANIN, DAYANIN, DAYANIN...
GÜNEŞ YİNE DOĞACAK... YARALAR SARILACAK, ÇOCUKLARIMIZ YAŞAYACAK.
Affet bizi çocuk , affedin bizi öğretmenlerimiz koştuk, hepimiz tüm KKTC olarak koştuk ama o enkaz hepimizden büyüktü.
Kaybediğimiz çocuğumuza öğretmenlerimiz'e Allah'tan rahmet, ailelere sabır dileriz. TÜRKİYE'deki kayıplar için Allah'tan rahmet, ailelerine sabır dileriz.
BAŞIN SAĞOLSUN KIBRIS'IM...
BAŞIN SAĞOLSUN TÜRKİYE'M...
TOPRAK BİLE UTANDI EVLAT VE ÖĞRETMENLERİMİZ SİZİ BAĞRINA BASARKEN...
KARAKUŞ
