İç Çamaşırı Kuralı, anne-baba ve bakıcıların, çocuklara, vücutlarının hangi kısımlarına başkalarının dokunamayacağını, böyle bir durumda nasıl davranmaları ve kimden yardım istemeleri gerektiğini açıklamalarında yardımcı olacak basit bir kuraldır.

İç Çamaşırı Kuralı nedir? Çok basit; başkaları çocukların iç çamaşırlarına ve içinde kalan kısımlarına dokunmamalıdır. Çocuklar da aynı şekilde başkalarının bu kısımlarına dokunmamalıdır.

Kural, aynı zamanda çocuklara, vücutlarının kendilerine ait olduğunu, iyi ve kötü sırların, iyi ve kötü temas türlerinin olduğunu anlatmaya yardımcı olur. 

İç Çamaşırı Kuralı, anne-baba ve bakıcıların çocuklarıyla diyalog kurmalarına yardımcı olmak amacıyla oluşturulmuştur. Bu kural, cinsel istismarını önlemeye yönelik çok etkili bir araçtır.

İç Çamaşırı Kuralı’nın 5 önemli öğretisi vardır.

1. Vücudunuz size aittir

Çocuklara vücutlarının kendilerine ait olduğu ve hiç kimsenin, kendi izinleri olmadan, vücutlarına dokunamayacağı öğretilmelidir. Ebeveynlerin, cinsellik ve «vücudun özel kısımları» hakkında, cinsel organların ve vücudun diğer kısımlarının gerçek adlarını kullanarak çocukla erken yaşta kuracakları iletişim, çocukların neye izin vermemeleri gerektiğini anlamalarına yardımcı olacaktır. Çocukların, sevdikleri bir insandan gelse bile, bir öpücüğü veya bedensel teması reddetme hakları vardır. Çocuklara, uygunsuz bedensel temasa karşı derhal ve kesin bir biçimde “Hayır” demeleri, güvenli olmayan durumlardan kaçınmaları ve bunu güvendikleri bir yetişkine anlatmaları öğretilmelidir. Çocuklara, birileri bu konuyu ciddiye alıncaya kadar ısrar etmeleri gerektiğinin vurgulanması önemlidir.

Kitapta ‘El’, daima Kiko’ya dokunmadan önce ondan izin istemektedir. Kiko da ‘El’ e izin vermektedir; fakat ‘El’ Kiko’ya iç çamaşırından dokunmak istediğinde Kiko “Hayır!” der. Anne-baba ve bakıcılar, bu sahneyi kullanarak çocuklarına her an “Hayır” diyebileceklerini anlatabilirler.

2. İyi bedensel temas - kötü bedensel temas

Çocuklar, uygun ve uygunsuz bedensel temasın farkını her zaman ayırdedemeyebilirler. Bu sebeple, çocuğa, bir başkasının onun vucudunun özel kısımlarına bakmasının veya dokunmasının ya da bunu istemesinin doğru olmadığını söyleyin. İç Çamaşırı Kuralı, çocuklara çok açık, anlaşılır ve hatırlanması kolay bir sınırı öğrenmelerinde yardımcı olur; bu sınır iç çamaşırıdır. Bu kural aynı zamanda yetişkinlerin çocuklarla bu konuda bir diyalog kurmalarına da yardımcı olur. Karşılaştıkları davranışın kabul edilebilir bir davranış olduğundan emin olmadıklarında, çocukların mutlaka güvendikleri bir büyükten yardım istemeleri gerektiğini anlamaları için elinizden geleni yapın.

Kiko, kitapta, kendisine iç çamaşırından dokunulmasını reddediyor. Anne-babalar, çocuklarına, bazı büyüklerin (doktorlar, bakıcılar, anne ve babalar gibi) çocuklara dokunmak zorunda kalabileceğini, ancak en ufak bir rahatsızlık hissettiklerinde “Hayır” demeleri gerektiğini açıklamalı ve onları gerektiğinde “Hayır” demeye teşvik etmelidir.

3. İyi sırlar – kötü sırlar

Gizlilik, cinsel istismar yapan kisilerin en sık başvurdukları taktiklerden biridir. İşte tam bu sebeple, çocuklara iyi sırla kötü sır arasındaki farkın anlatılarak bir güven ortamının yaratılması önemlidir. Çocukları endişelendiren, rahatsız eden, onları ürküten ya da üzen tüm sırlar kötü sırdır ve saklanmamalıdır; tam tersi güvenilir bir yetişkine (anne-babaya, öğretmene, polise, doktora) anlatılmalıdır. Kitapta ‘El’, Kiko’yu, biri ona uygunsuz bir biçimde dokunmak isterse bu davranışa karşı sesini yükseltmeye teşvik etmektedir.

Bu sahne, kötü sırla (çocuğu üzen ve endişelendiren birşey) iyi sır (örneğin bir sürpriz doğum günü partisi gibi) arasındaki farkı çocuğa anlatırken kullanılabilir. Anne ve babalar, çocuğu, kötü sırları kendileriyle paylaşması için teşvik etmelidir.

4. Önleme ve koruma yetişkinlerin sorumluluğundadır

Çocuklar istismara uğradıklarında utanç, suçluluk ve korku duygularını yaşarlar. Büyükler, cinsellik etrafında bir tabu oluşturmaktan kaçınmalı ve çocukların üzüldükleri, endişe duydukları ve kederli oldukları anlarda hangi büyüğe başvurabileceklerini bilmelerini sağlamalıdır. Çocuklar birşeylerin doğru olmadığını hissedebilirler. Büyükler her zaman çocukların duygu ve davranışlarına duyarlı ve açık olmalıdır. Çocuğun bir başka yetişkinle veya bir başka çocukla temas kurmayı reddetmesinin pek çok nedeni olabilir. Buna saygı gösterilmelidir. Çocuklar daima anne ve babalarıyla bu konuda konuşabileceklerini hissetmelidir.

Kitaptaki ‘El’, Kiko’nun dostudur. Yetişkinler, çocuklara günlük yaşamlarında destek olmak için vardır. Cinsel şiddetin önlenmesi öncelikle yetişkinlerin sorumluluğundadır ve yetişkinler bu konudaki sorumluluğu çocuğa yüklemekten kaçınmalıdır.

5. İç Çamaşırı Kuralı’yla birlikte ele alınacak diğer faydalı ipuçları

Haber verme ve açıklama
Çocuklara, kendileri için bir güvenlik ağı oluşturacak büyüklerin kimlerden oluşabileceği hakkında bilgi verilmelidir. Çocuklar, bu ağ içinden güvendikleri, kendilerini dinlemeye ve yardım etmeye hazır yetişkinleri seçmeye teşvik edilmelidir. Güvenlik ağından sadece bir kişi çocukla birlikte yaşayan biri olmalı, diğer kişi ise en yakın aile fertlerinin dışında biri olmalıdır. Çocuklar böyle bir güvenilir ağdan nasıl yardım isteyeceklerinin bilincinde olmalıdır.

Olayın bilinen failleri
Çoğu vakada, olayın faili çocuğun tanıdığı bir kimsedir. Küçük çocukların, kendilerini tanıyan bir kişi tarafından istismar edildiklerini anlamaları özellikle zordur. İstismarcıların çocuğun güvenini kazanmak için uyguladıkları hazırlama sürecini asla aklınızdan çıkarmayın. Çocukların, onlara hediyeler veren, onlardan bazı konuları sır olarak saklamalarını isteyen veya onlarla yalnız başına vakit geçirmek isteyen kişilerle ilgili ebeveynlerini bilgilendirmeleri, evde bir kural haline gelmelidir.

Bilinmeyen failler
Bazı durumlarda fail bir yabancıdır. Çocuğunuza yabancılarla temasla ilgili basit kuralları öğretin: “asla bir yabancının arabasına binme!”, “asla bir yabancıdan hediye kabul etme!”.

Yardım sağlama
Çocuklar, kendilerine yardımcı olabilecek meslek sahibi insanların (öğretmenler, sosyal hizmet görevlileri, ombudsmanlar, doktorlar, okul psikologları, polis görevlileri) ve yardım alabilecekleri telefon numaralarının var olduğunu bilmelidir.