Söz “ben” diye başlıyorlar.
Lider olacaklar.
İnsan kendine “lider” deyince lider olur mu?
Lideri geçtim.
“Ben” diyerek söze başlanır mı!
Kendini yücelterek, methiyeler düzerek.
Oysa ki politikacının kendini anlatması mı önemli?
Yoksa politikacının nasıl anlaşıldığı mı?
En iyi okullardan mezunum desen ne olur?
En çok ben bilirim desen ne olur?
En güzel ben konuşurum desen ne yazar?
Senin kim olduğuna ben karar vereceğim.
Ben dediğim halk.
*****
Kendini anlatıyor CB adayları.
Söze başlama kelimesi “BEN”.
Kudret Özersay “ben lider olacağım” diyor.
Müsaade eder mi halka acaba Özersay?
Hani madem oyu biz vereceğiz.
Biz karar versek ne yapıp, ne edemeyeceğine.
Olur mu Özersay?
Serdar Denktaş “ben Denktaş’ım” diyor.
Biliyoruz el hak 30 senedir.
Ve 30 senedir oy vermedik.
Şimdi neden verelim?
Yani soyadını hatırlatma biliyorduk efendim.
Ersin Tatar, “En iyi CB ben olurum” diyor.
İyi bir Başbakan olmuş mu acaba?
Olmuş mu ki iyi bir CB olacak?
*****
Bir Erhürman’dan “ben” başlangıçlı cümle duymadım
Halbuki o da iyi eğitimli.
Entellektüel ve olgun.
Halk adamı ve mütevazi.
Lider değil liderlik diyebiliyor.
Diğerlerinin hükmünden daha hükümlü olmasına rağmen.
Ama kendini övmüyor.
Üstün görmüyor, kendine “ennn” demiyor.
*****
Bu küçük detaylar herşeyi ele veriyor.
Ben diye söz başlayan en çok kimi sever?
Kendini çok seven bir başkası için birşey yapar mı?
Narsizmden başını kaldırabilir mi?
Megalomaniden el-etek çekebilir mi?
Elbette ki bunlar satır araları.
Ama şeytan ayrıntıda gizlidir.
Biz de şeytanı arıyoruz.
Malum eski saflığımızı yitirdik artık.
Eskisi kadar kolay da kanmıyoruz ya artık.
