2017 yılı sonu olmalı.
Bir paylaşım yapılmıştı.
Ya mahalle ya mahkeme diye.
İyi slogan olur diye düşünmüştüm.
Konjonktüre uygundu.
Nitekim olmuştu da.
Velakin..!
O slogan bugün terse işliyor.
Mahkeme kısmı değil.
Mahalle kısmı.
****
Terse işlemesi şu;
Birileri mahalleye gönderilecekti.
Ancak görünen tam tersi.
Mahalleye dönecek başkası gibi.
Seçimde iyi sonuç alınamadı.
Hayal kırıklığı.
4’lü koalisyon verimsiz oldu.
Yine hayal kırıklığı.
UBP koalisyonu izah edilemedi.
Kötü hayal kırıklığı.
Cumhurbaşkanı rüyası bitti.
Büyük hayal kırıklığı.
Oyun dışı kalındığı artık net.
*****
Bu saatten sonra olmaz.
Hayaller su içinde yüzüyor.
İnada da gidilmez.
Çünkü inat sadece hasarı büyütür.
Zaten hiçbir çaba takdir edilmiyor.
Belki 2 yıl önce takdir görürdü.
Ancak bugün sadece eleştiri.
Ağız ile kuş tutulsa olmayacak.
Ve belli ki şapka öne konmuş.
Belli ki artik vazgeçilmiş.
Kanaatim en doğrusu da bu.
*****
Hayat böyle birşey.
Hayallerden vazgeçilmemeli.
Vefakat hayalle olmuyor işte.
Arz talep dengesi işin esası.
Arz-ı endam edeceksin.
Ama birileri de talep edecek.
Hele ki siyasette.
Yani!
Yani pes etme zamanı geldi.
İnadına olmayacak.
Durmak gerek.
Yoksa tek kanatlı kuş olunur.
Uçtum sanırken dallar takılır.
Semaya ulaştım derken dibe düşülür.
Kısaca diyorum ki;
Masal bitti.
Ve en iyi seçenek ortada.
Mahalleye dönmek.