Corona Virüsünden sonra her evden çıkışta aklımızda deli sorular, neler oluyor, ne olacak gibi şüphe dolu bir hayat çizgisinde kontrolsüz bir pandemi ve istatistiki rakamlar, insan hayatını altüst etmiş durumdadır.
Ev için alış veriş bir tarafa aile büyüklerinin ihtiyaçları da biz çocukları tarafından karşılanmaktadır. Yeter ki onlar eminiyette oldukları varsayılan evlerinden çıkmasınlar. İşte dün annemin eksiklerini almak için evden çıktım. Yollar,diğer evden çıktığım günlere göre biraz daha kalabalıktı. Kalabalığın nedenini emekliler maaşlarını alacakları için diye düşündüm, nitekim haklıydım. Banka işlemlerini yaparken görülen, içeriye iki kişi alma ve mesafeye dikkat etme kuralına uyarak ödemeleri yapıyorlardı. Tüm hijyen kuralları hazırlanmış hem müşteriyi hem de kendilerini koruyor oldukları ve yıllardır gittiğimiz banka öyle bir düzendeydi ki çok soğuk ve kendimizi yabancı hissettirecek bir havası varmıydı yoksa bana mı öyle geldi bilemeyeceğim . Eczanelere de de durum ayni ve içeri girmeden kapıdan isteğimizi söyleyip ilacımızı alıp ederini ödüyor,hemen ordan ayrılıyoruz. Marketleri geçen haftaki yazımda yazmıştım. Tek fark küçük marketler tüketicileri içeriye belli sayıda ve sırayla alıyorlar. Yukarda saydıklarımı yapmak için yolda ilerlerken kapalı iş yerlerini görmek beni bu sefer büyük bir hüzne soktu. Çok değil bir ay kadar önce cıvıl cıvıl olan kafeler, restaurantlar, pastaneler, dükkanlar kapalı. Restaurantların kafelerin, pastanelerin sandalyeleri masaların üzerine ters devrilmiş duruyor. Sanki hiç yaşanmamış gibi. Bazı filmlerde terk edilmiş kasabalar var ya işte sanki öyle. İnsan ister istemez kasvetli bir havaya bürünüyor. Kapalı iş yerlerinin sahiplerini düşündüm. Çalışıp, çabalayıp, gecelerini gündüzlerine katarak, hayaller kurarak kendi iş yerlerini kurmuşlar. Kendi çocukları gibi görüyorlar. Sonra bir salgın ve her yer her çalışma yeri kapanıyor. Herhalde arada bir gelip kontrol ve temizlik açısından bakıyorlar iş yerlerine. Zor bir durum. Allah iş sahiplerine ve tüm insanlığa sabır versin. Bu günler geçecek ve eski cıvıl cıvıl günlerimize döneceğiz. Bugün yapmamız gereken şey evde kalmak... Demek ki hayatımızda herşey bir anda sıfırlanabiliyormuş . Bir anda elimizden herşey uçup gidebiliyor. Paramıza para, malımıza mal diyemiyoruz. Var veya yok birşey ifade etmiyor. Sağlıktan başka hiçbirşeyin önemi yok,kıymeti yok. İşte böyle anlarda gerçeği gördük. O zaman dünyada misafir olduğumuzu sadece geçtiğimizi bir kez daha anımsarız. Burada bize ait birşey yok herşeyi bırakıp gidiyoruz. Çeşitli sınavlardan geçeriz. Arkamızda sadece anılar bırakıyoruz. Yaptıklarımız kalıyor. Buradan geçerken güzel şeyler yapalım iyilik yapalım ki arkamızdan güzel konuşulsun. Şu anda yine hep birlikte çok büyük bir sınavdan geçiyoruz .Bu sınavımızın soruları çalışmadığımız yerden gelmiş olmasına rağmen sınavı en güzel şekilde vermemiz dilegiyle ve özellikle bu zor günlerde çevremizde yardıma muhtaç olan herkese elimizden geldiğince yardım etmeye çalışalım. Bu yardımları reklam yapmadan ve başkasına söylemeden yapalım ve sağ elin verdiğini sol el bilmesin diyerek her zamanki gibi sağlıklı günlerimizin geri gelmesini bekleyelim...
