O gün de endişe ile uyandı.
‘’Açıldıkça açılıyoruz, sonumuz ne olacak belli değil.’’ dedi içinden.
Yatağından çıktı, alt kata indi.
Yardımcısının hazırladığı kahvaltı masasına oturdu.
Taze sıkılmış portakal suyunu içerken marketlerdeki Covid-19 önlemlerinin yetersizliğinden bahsediyordu telefonun diğer ucundakine.
Konuşması bitince, cep telefonunun internet şubesinden son gelir tablosuna baktı. Muhasebecisi ile toplantıda yaptığı matematik manevralarını hatırlayarak içini rahatlattı.
Yaptığı mali kaydırmalar ile de önündeki birkaç yılı da en az zararla kurtarabilecekti.
Durdurduğu çalışanlarının giderleri de bir nebze olsun zararını azaltmıştı.
Telefonu çaldı.
Karşısındaki sesin verdiği haber sevindirici idi.
İki saat sonra orada olması gerekiyordu.
Kapıdan dışarı çıktı.
Geçenlerde yenilediği arabasına ulaşmak için bahçesinin içerisinden yürüyerek geçti.
‘’Organik gibisi yok.’’ diye gülümseyerek bindi arabasına.
Gitmesi gereken yere tam zamanında vardı.
İnsanların, devletin kendisine ihtiyacı olduğunu bildiği için riskli grupta olmasa da konumu kritikti; kendisine zarar gelmemeliydi!
Covid-19 aşısını oldu.
‘’Çok şükür.’’ dedi içinden.
Ne olur ne olmaz diye kendisine gösterilen odada bir süre oturdu. Kendisine ikram edilen kahvesini içti.
O gün evinde dinlenmeyi tercih etti.
Eve döndüğünde birkaç arkadaşını aradı.
‘’Ben de sizin aranıza katıldım, artık aşılıyım.’’ diye espriler yaptı.
İçine tarif edilmez bir güven gelmişti.
Yine de temkinli olması gerektiğini biliyordu.
Diğer ilaçlarını, vitaminlerini aldı.
Hafta içerisinde yapılacak işlerini planladıktan sonra haberlere baktı.
Kapanan iş yerlerini, artan işsizliği, aşsız kalanlara yapılan gıda yardımlarını, okulların açılıp açılmama tartışmalarını, aksayan aşı programını, açılıp kapanma tartışmalarını, maske-mesafe-hijyen vs. okudu…
Aşı olduğu gün alkol almaması söylenmişti ama dayanamadı.
Yardımcısının uzattığı viskisinden bir yudum alarak derin bir nefes aldı.
Gevşemişti.
‘’Biraz kestireyim de sonra hazırlanayım.’’ dedi.
Akşam misafirleri gelecekti.
Hepsi PCR negatif, hepsi de aşılı idi.
‘’Pandemi bizi ne hale getirdi.’’ diye geçirdi içinden.
Yine de haline şükretti.
Yaşamak böyle bir şeydi.
Şekerlemesini yapmak üzere gözlerini kapattı…
Bazılarının masalı böyleydi panemide.
Ve başka bazılarına gelince…
Pandeminin beri gözleri bir an bile olsun kapanamadı…
Huzur masalı onların dünyasına hiç uğramadı…
İletişim: 0542-8529899
