Gazetemizde Pazar gün çok önemli ve aynı zamanda da düşündürücü bir haber vardı.
Emine Davut Yitmen imzalı haber 1964 yılından bugüne Kıbrıs’ta görev alan 25 Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Özel Danışmanının arzulanan sonuca ulaşamaması ile ilgiliydi.
Şubat ve Eylül aylarında New York’ta Birleşmiş Milletler ana binasında bulundum.
1964 yılında Kıbrıs’ta çekilmiş bir resim dikkatimi çekmişti. Resimde bir BM askeri yaşlı bir kadına yardımcı oluyordu.
1964-2015 yarım asrı geride bırakan bir zaman dilimine işaret ederken aynı zamanda bir sorunun elli yılda nasıl çözülemediğine dair tirajı komik bir hikayeyi anlatmaktadır.
***
Kıbrıs konusu uluslararası toplum için bir baş ağrısıdır.
Bu mesele sosyal sigortalardan daha fazla insanı emekli etmiştir ve mevcut yöntemlerle aynı potansiyeli içinde barındırmaktadır.
Tabii ki Kıbrıs konusunun çözümsüzlüğünü sadece Birleşmiş Milletler’e veya uluslararası topluma yüklememiz bir yerde haksızlık olacaktır.
Annan Planı referandumunda Güney Kıbrıs ‘Evet’ demiş olsaydı bugün çözümün üzerinden neredeyse 11 yıl geçmiş olacaktı.
Ama olmadı.
Benim gözlemleyebildiğim kadarı ile adada her iki toplumda müthiş bir güven eksikliği söz konusudur ve ‘Barış Kültürünün’ yaygın olmaması nedeni ile bugün mevcut durumun dışında her türlü değişikliğe kuşku ile bakılmaktadır.
Kısaca değişimden ve çözümden endişe eden önemli bir kesim söz konusudur ve bu endişeleri ortadan kaldırmadan üzerine sağlam bir bina inşa etmek oldukça zor.
***
Mağusada bulunan BM Askeri Kampının artık oradan kaldırılması vakti gelmiştir.
Bu kampın 1974 sonrası orada aynı şekilde devam etmesi Kıbrıs konusunda durağanlığın ve öğretilmiş çaresizliğin bir göstergesidir.
Bu kampın işlevi, Kıbrıs konusuna katkısı,Birleşmiş Milletler açısından öneminin ne olduğunu merak etmekteyim.
Mevcut durumun devamının, belirsizlik psikolojisini olumsuz yönde etkilediği söylemek de mümkün.
Bugünlerde BM Genel Sekreteri Kıbrıs Özel Danışmanı Espen Barth Eide yeniden Kıbrıs’a bir ziyaret gerçekleştirecek.
Eide diğer BM Özel Danışmanların yaptıklarının benzerlerini yapmamalı.
Her iki toplumun yanı sıra garantörler ve Birleşmiş Milletler’in öğretilmiş çaresizliğin dışına çıkması gerekiyor.
Mağusa’da bulunan BM askeri kampının kaldırılması bana göre yapılması gereken pek çok şeyden bir tanesidir.
